Dwadzieścia osiem

Na dół zeszłam dopiero gdy zadzwonił dzwonek do drzwi. Louis brał prysznic a reszta siedziała na kanapie w salonie. Gdy do domu wszedł tata z Anne jego oczy zrobiły się jak spodki.

- WOW, jak tutaj czysto - krzyknął

- to moja zasługa - powiedział Harry dumnie się wypinając

- dobra robota synku - pogłaskała go po policzku Anne - a co ci się stało w brew ?

- yy, no bo mnie Hope uderzyła - wskazał na mnie palcem znów robiąc tą swoją groźną minę

- czym ?

- łyżką - powiedział Liam i wybuchnął śmiechem - i za to masz u mnie plusa Hope

- co ty robiłaś z łyżką - spytał mnie tata

- rzucałam ?

- to ja o nic więcej nie pytam. Ale , gdzie jest stół ? - pokazał palcem na duży salon bez stołu

- złamał się - powiedziałam

- sam się złamał ?

- Zayn go złamał - wskazał palca na winowajcę Horan

- to co wy robiliście ?

- PARTY HARD - odkrzyknął mulat

- to ja już serio o nic nie pytam, idę tylko po swoje rzeczy i opuszczamy wasz dom wariatów - uśmiechnął się i poszedł na górę a razem za nim Anne

- idioci - krzyknęłam. - Malik kupujesz mi stół, i to dzisiaj bo nie będe jadła na podłodze

- w kuchni jest stół - wzruszył ramionami

- nie pyskuj !

- kto się kłóci ? - spytał schodzący z góry Louis

- już nikt. Mamy na dzisiaj jakieś plany czy siedzimy w domu ? - zwróciłam się do zebranego ludu

- ja nigdzie nie ide, głowa mnie boli - powiedział blondynek

- ja też - podniósł ręke Zayn

- przykro mi Hope, ale ja też nigdzie nie idę - odparł Lou i pocałował mnie w policzek

- to ja mam was w dupie, ide spać. Obudźcie mnie jakoś wieczorem. Adijos muczacza - syknęłam i tupiąc nogami poszłam do swojego pokoju mijając na schodach tate i Anne

Nawet się z nimi nie pożegnałam usłyszałam tylko jak tata pyta " a tej co jest ? " na co Harry odpowiedział "kobiety w ciąży mają humory i się znęcają nad każdym" po czym jak mniemam dostał w łeb od swojej ciężarnej matki. Pajac

Próbowałam zasnąć ale nie umiałam. Odpaliłam laptop i włączyłam sobie 8 sezon 'Grey's anatomy'

Boże święty Henry umarł o_O ryczałam jak głupia. On to był chyba najładniejszy, biedna Altman. To był jej mąż którego operowała jej przyjaciółka. No wiecie Henry miał cukrzycę i jakiegoś tam guza gdzieś tam i jak go operowali to ten guz erodował w płuco i Henry umarł.Przeżywałam to jak mrówka okres. Wykorzystałam wszystkie chusteczki jakie miałam w pokoju. Obejżałam 11 odcinków 8 sezonu. Dochodziła godzina 15 więc zebrałam swoje grube ciało na dół.

Harry widząc mnie głupio zacieszał a ja nawet nie wiedziałam dlaczego

- Hazza czego ryjesz beret ? - spytałam siadając na fotelu

- pizza - zamrugał

- czy ja usłyszałem pizza ? - Niall aż podskoczył z miejsca

- tak ale nie dla ciebie, Hope obiecała mi pizze za to że dostałem po głowie łyżeczką

- ej Zayn ! Idź do kuchni po łyżeczkę, albo po widelec, rzuć we mnie i ramach przeprosin pizze mi kup ok ? - Horan gapił się na Zayna i dość szybko mrugał

- nie ma mowy stary, zapomnij

- no błagam, ja też chce pizze. TEŻ CHCE PIZZE - zaczął szarpać siedzącą obok Carter

- dobra dam ci kawałek ale sie uspokój

- dwa

- za dużo pragniesz chłopie - poklepał go po ramieniu

- to ja lece się przebrać i idę do pizzeri. Przewietrzę się chociaż - odparłam i wstałam udając się na górę

Po 5 minutach gotowa zeszłam na dół. Założyłam buty i bluzę oraz wyciągnęłam z torby portfel.

- iść z tobą ? - nagle jakby z nikąd pojawił się Louis

- nie, dam sobie radę - uśmiechnęłam się

- na pewno ?

- oczywiście - pocałowałam go w policzek i otworzyłam drzwi - kocham cię

- ja ciebie też , uważaj - pomachał mi a ja opuściłam dom

Jak ja kocham Wolverhampton. Nic się tutaj nie zmienia. Wszystko takie same od kiedy sięgam pamięcią. Do pizzeri miałam 5 minut drogi pieszo więc szłam spacerkiem. W słuchawkach grała Corina - Munky Funky . Aż mi się tańczyć zachciało no ale nie wypada. Uśmiechnięta doszłam na miejsce. Zostało mi tylko przejść przez ulicę. Z racji że na pasach nie mamy świateł bez zatrzymywania się ruszyłam przed siebie. Nagle usłyszałam krzyk ludzi, odwróciłam się i zobaczyłam jadący wprost na mnie autobus. Zamknęłam oczy. Nogi tak jakby wtopiły się w asfalt. Pisk opon i ogromna siła uderzenia. Potem już nic. Chyba umarłam

________________________________

długo się zastanawiałam czy na tej scenie zakończyć to opowiadanie ale mam całkiem inny pomysł :)

rozdział 29 już napisałam i chyba was nieco zaskoczy, no ale poczekacie do jutra ^^

Dziękuję bardzo Jozefowa za wyrażenie opini pod poprzednim rozdziałem :)

właśnie chodziło mi o takie spokojne wyjaśnienie co powinnam zmienieć a nie jeżdżenie od razu po mnie :)

chcę żeby czytelnicy mieli przyjemność jak czytają to opowiadanie więc dlatego dostosuję się do komentarza Jozefowa i w kolejnych rozdziałach dodam więcej opisów sytuacji.

Ten rozdział napisałam w czwartek więc jeszcze jest taki nijaki ale następne postaram się pisać lepsze